Με πήρε και με σήκωσε η άνοιξη του 2020! Ήρθε να μου θυμίσει κάτι που με τα χρόνια είχα κρύψει καλά στην άκρη του μυαλού μου. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, όσα προγράμματα κι αν καταστρώνω, όσο και να σχεδιάζω το μέλλον, πάντα θα μένω με το τώρα στα χέρια. Ένα τώρα που σπαρταράει, μυρίζει φρεσκάδα και με περιμένει να το ζήσω. Οι δύσκολοι καιροί της καραντίνας ήρθαν και μου τάραξαν το είναι, με γέμισαν δύναμη, με όπλισαν με ελπίδα, με σήκωσαν από μια μίζερη ρουτίνα, μου θύμισαν την αξία του λόγου. Με αφορμή λοιπόν τις άσχημες μέρες που διανύουμε ως πλάσματα αυτού του κόσμου, η ανάγκη μου να αποτυπώσω τις σκέψεις μου στο χαρτί, με έκανε να εστιάσω βαθιά μέσα μου και να αφιερωθώ σ’ αυτό που από μικρή γέμιζε την καρδιά μου, το γράψιμο. Κάπως έτσι γεννήθηκε η Εμμέλεια και μαζί της και ‘γω! 

   Και γιατί Εμμέλεια και όχι Αιμιλία; 

Απ’ το πρώτο άκουσμα της μ’ έκανε να χαμογελώ δεν ήξερα τι σημαίνει, μα ο συνδυασμός των γραμμάτων, ο ήχος τους μου προξενούσε μια απροσδιόριστη εφορία. Αναζητώντας την ερμηνεία της, το συναίσθημά μου αυτό απέκτησε ουσία. Εμμέλεια σημαίνει αρμονία στον λόγο ή την μουσική. Λέξη άψογα ταιριαστή με τ’ άκουσμά της, με τις προσδοκίες που μου προξένησε για την σημασία της. Αρμονικά συμβατή με το ηχόχρωμα της, εύηχη σαν τις φωνές της φύσης. Γιατί χωρίς την αρετή της αρμονίας, η ζωή γίνεται ανυπόφορη.

   Και να ‘μαι εδώ, αγκαλιά με την Εμμέλεια, να αραδιάζω σκέψεις, συναισθήματα, όνειρα, ελπίδα, αναμνήσεις, βιώματα, ουτοπίες, παραμύθια, εμπειρίες κι ότι άλλο σκαρώσει το αλλοπρόσαλλο μυαλό μου και η τσαούσα καρδιά μου. Είμαι εδώ για να συντροφεύω αυτούς που γουστάρουν να χάνονται στον μαγικό κόσμο των λέξεων, να δώσω ζωή σε γραπτά που διψάνε για μοίρασμα, να ταξιδέψω, να προβληματίσω, να αφυπνίσω, να γεννήσω συναισθήματα, να θυμίσω, να παρακινήσω, να χρησιμοποιήσω το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου.

 

Να γράφεις και να διαβάζεις! 

Είναι ο μόνος τρόπος να μείνεις κοντά στον ρομαντισμό.

Και που να πας δίχως αυτόν;

Πως θα τον υπομείνεις τον ρεαλισμό τούτου του κόσμου;

 

Θεοδώρα Δαγκαλάκου